OVER MAARTJE LUTE
Never Ending Love
‘Mijn liefde voor Benja is groter dan al het verdriet ter wereld. Ook al is hij overleden. Ik word vooral heel blij als ik aan hem denk.'
Dit is mijn verhaal
Ik ben mijn zoontje verloren, Benja. Hij werd twee maanden oud en overleed in 2018. ‘Als je kind overlijdt dan ben je klaar, dan hoeft het allemaal niet meer...’ Dat waren altijd mijn woorden.
Maar het gebeurde me, mijn kind ging dood. Tegen alle verwachting in was mijn leven niet voorbij. Ik denk juist dat ik meer ben gaan leven dan ooit tevoren. Ondanks alle ‘uitdagingen’ die daarna nog op mijn pad kwamen.
Ik durf inmiddels te zeggen dat ik gelukkiger ben dan voor zijn overlijden. Het heeft lang geduurd voordat ik dat hardop durfde uit te spreken. Ik was bang dat ik gek was geworden. Ik was bang dat ik mijn verdriet verdrong. Ik was heel bang dat ik niet genoeg van hem gehouden had. Ik was bang dat ik andere ouders hiermee zou kwetsen. Maar ik ging op onderzoek uit hoe het nou eigenlijk kon dat ik voelde wat ik voelde. En ik ben erachter.
Ik heb het mijn missie gemaakt om dit te delen met iedereen dit wil horen.
Bekijk hier de video over mijn leven na Benja
Waarom de 'open to change' sessies?
De dood bestaat niet. Er is geen einde aan het leven er is geen einde aan jou. Er is geen einde aan het leven van jouw geliefdes. Wat er wel is? Er is een transitie naar een andere dimensie, alsof je een andere ‘kamer’ binnengaat. Waar je verdergaat met ‘jezelf’ ontwikkelen, waar je nog zicht heb op de aarde, wat daar gebeurt en op al je geliefdes die daar nog (even) zijn.
Eeuwenlang hebben wij de geloofsovertuiging gehad dat de dood het einde betekent. Het einde van het leven, het einde van jou, het einde van al your hopes and dreams. Voor sommigen onder ons was er wel sprake van een, zoals wij dat noemen hemel (of misschien zelfs hel) waar je beoordeeld werd op het leven dat je had geleid en waar je, als je geluk had, in vrede kon rusten.
We geloofden dat wanneer iemand stierf we deze persoon niet meer zouden terugzien, we geloofden dat mensen ‘uit het leven gerukt’ werden of dat ze hun ‘leven’ niet af konden maken. Dat de dood random om zich heen greep. We geloofden dat we geen contact meer konden hebben met de mensen die overleden waren. We geloofden dat we diep, diep in rouw moesten zijn als we iemand verloren.
En natúúrlijk is het intens verdrietig als je iemand moet missen. Het zou heel, heel gek zijn als iemand waarvan je intens veel houd overlijdt, en je daar eigenlijk wel oké mee bent…
Het gebeurde mij.
Mijn zoontje overleed toen hij twee maanden oud was en tegen alle verwachtingen in veranderde mijn leven niet in een nachtmerrie. Ik ging het leven juist steeds meer waarderen. Ik besloot om mijn hele leven om te gooien, mijn baan op te zeggen, mijn huis te verkopen mijn relatie te beëindigen. Ik besloot om mijn hart te volgen en op zoek te gaan naar hoe het in godsnaam kon dat ik niet diep, diep in rouw was na het verliezen van mijn kind.
Inmiddels ben ik daar, na heel veel onderzoek achter gekomen.
En de bottom line is: de dood bestaat niet!
Maar wat bestaat er dan wel? Wat komen we hier doen? Waarom sterven sommige mensen, kinderen of zelfs baby’s te vroeg? Wat kun je daar toch voor positiefs uithalen?
Iedereen die iemand verloren is, vraagt zichzelf dit soms of heel vaak af. We zijn er klaar voor om de antwoorden te horen. We hebben als mensheid lang genoeg de overtuiging gehad dat we de dood moeten vrezen, dat de dood het einde is. We zijn toe aan een nieuw hoofdstuk, we zijn klaar voor een nieuwe geloofsovertuiging.
Je leert waarom jij niet hoeft te rouwen om de mensen die je bent verloren zoals je altijd hebt gedacht dacht dat je hoorde te doen. Verdriet mag (en moet) er zijn. Maar als je jezelf toestaat om anders naar de dood te gaan kijken, als je jezelf toestaat een ander perspectief op het leven en de dood krijgen, verdwijnt een heel groot stuk van jouw verdriet als sneeuw voor de zon. Je zal overwegend met liefde, blijdschap, trots, dankbaarheid terug kunnen kijken op het leven, hoe kort deze ook was, van jouw overleden dierbare. Omdat je snapt dat er níets ‘zomaar’ gebeurd, dat álles een reden heeft én omdat dit leven hoe kort ook nét zo waardevol is als alle levens die geleefd worden en die misschien wel 80 jaar duren. Zonder schuldgevoel! Je zal het leven weer kunnen leiden zoals dat voor jou bedoeld is en niets, maar dan ook niets zal jouw overleden dierbare grootser eren dan dit te doen.
Er is geen groter cadeau dan (weer) gelukkig zijn
Ik geloof dat (weer) gelukkig zijn, het grootste cadeau is dat jij je overleden geliefde kan geven. En dat zij niets liever willen dat jij hun liefde voelt.
Het draait altijd om het maken van een keuze
Er zijn maar twee keuzes in het leven: liefde of angst, verbonden met je hart of je hoofd, je ziel of je ego. Als je dat gaat zien, wordt alles helder.
Een breder perspectief kan je helpen
Ik wil je graag een breder perspectief op de dood in het algemeen geven, omdat ik ervan overtuigd ben dat dat je gelukkiger gaat maken.
Luister mijn podcast
In mijn zoektocht naar hoe het kan dat ik gelukkiger ben na het overlijden van mijn kind, heb ik een aantal mensen geïnterviewd. Mensen die mij in dat proces begeleid hebben of waardoor ik geïnspireerd ben geraakt.
