Hoe accepteer je de dood of het overlijden van iemand? Is er een stappenplan voor acceptatie? Is de één beter in iets ‘accepteren’ dan de ander? En is acceptatie de remedie voor rouw? Is het zo dat wanneer je iets geaccepteerd hebt, dat het dan niet erg meer is?
Ik denk het niet. Ik denk zelfs dat acceptatie niet iets is wat je kunt ‘doen’, maar dat het een gevolg is van dingen die je juist niet doet. Er is geen stappenplan voor acceptatie. Wel kan ik vertellen wat mensen die iets accepteren anders doen dan mensen die iets niet accepteren. Ik kan je vetellen wat het hen brengt en hoe jij dat perspectief ook meer kan gaan onderzoeken.
Hoe ik merkte dat ik de dood van mijn zoon geaccepteerd had?
Mijn zoontje overleed in mijn armen toen hij twee maanden oud was. Ik heb op dat moment direct heb kunnen accepteren dat hij dood was. Heb ik dat bewust gedaan? Heb ik gedacht, zo dit ga ik nu even lekker een potje zitten te accepteren? Nee dat niet. Maar dat ik anders met zijn overlijden omging dan veel andere ouders die hun kind verloren hadden wist ik wel. Ik merkte na een tijdje op dat ik deze vier dingen anders deed.
Hoe accepteer je de dood? Ik merkte deze vier dingen op
- Ik heb geen ‘wat-als-scenario’s’ in mijn hoofd gehaald. Ik heb niet gedacht, als we eerder aan de bel hadden getrokken, als we dat medicijn eerder waren begonnen als hij dat infuus, en dus die infectie niet had gekregen. Ik heb dat niet gedacht om dat dat niet de situatie was. Ik heb alleen gekeken naar wat de realiteit me liet zien.
- Ik voelde een overgave in hoe de situatie was op dat moment. Ik was helemaal aanwezig in het moment en ergens begreep dat dit moment ‘perfect’ was zoals alle momenten zijn. Ik begreep dat er een bedoeling was met wat er gebeurde, zoals er met alles een bedoeling is. Niets is voor niets en niets gebeurt ‘zomaar’.
- Ik ervaarde begrip over de situatie. ik begreep heel snel dat dit een bedoeling had da Benja een pad had gekozen waar een jong overlijden onderdeel van ws en dat ik net zo had gekozen om onderdeel van dat pad en dus zijn korte leven te zijn.
- Ik was niet (meer) boos. niet meer boos op de artsen, op de verpleging of op ‘God’, op weke manier dat er ook uit zag voor mij op dat moment. Er was begrip over de reden van zijn overlijden op aards- en zielsniveau.
Wat is acceptatie?
Heb je je wel eens afgevraagd wat acceptatie voor jou betekent? Denk je, of hoop je, dat wanneer je de dood van iemand accepteert dat je dan niet meer verdrietig bent. Dat je pijn dan minder is, dat alles dan makkelijk wordt. Uiteindelijk is dat waar. Alleen is acceptatie niet iets wat je doet maar iets dat voortvloeit uit andere dingen die je doet, of misschien beter gezegd dingen die je juist niet doet, zoals het stoppen met weerstand hebben op het leven. Acceptatie is geen short-cut naar geluk. Acceptatie is geen beginpunt, het is eerder eindpunt of nog beter gezegd een proces.
In onze workshops laten we je ervaren hoe je vanuit zielsperspectief naar de dood kunt kijken, zodat ‘acceptatie’ dichterbij komt.
Misverstand over acceptatie
Acceptatie betekent niet dat je iets leuk vindt, of dat je er oké mee bent. Natuurlijk vond ik het overlijden van mijn zoontje niet leuk. Accepteren staat niet gelijk aan iets leuk vinden. Het betekent dat je je realiseert dat dit de situatie is, dat het niet anders had kunnen gaan en dat het niet anders gegaan is. Iets accepteren is dat je de situatie in z’n geheel aanneemt voor wat ie is met alle pijn die daarbij komt, met alle gevoelens die daarbij komen. Heb je de bereidheid om de pijn aan te gaan het te voelen en het te laten zijn voor wat het is? Of wil je door te zoeken naar acceptatie de pijn ontvluchten? De bereidheid alle gevoelens er te laten zijn zonder oordeel. Dat is een grote sleutel in het acceptatie.
Weerstand op het leven
We zien acceptatie vaak als iets dat we moeten doen om iets te bereiken, om iets voor elkaar te krijgen. We willen heel hard werken voor acceptatie maar dat het tegenovergestelde is waar. Als je iets niet accepteert betekent dat eigenlijk dat je weerstand hebt op wat er gebeurt in het leven. Dat is natuurlijk helemaal niet gek. We willen het liefste dat alles wat gebeurt fijn voelt, prettig is, leuk is. De minder leuke dingen hebben we liever niet. En al helemaal geen overlijden van iemand van wie je houdt. Dat is zo ongeveer het ergste en minst leuke wat je kan overkomen, en daar hebben we weerstand op. Of beter gezegd daar heeft ons ego onze persoonlijkheid weerstand op. Die weerstand loslaten, dus datgene wat er is gewoon laten zijn, zonder het heel hard niet te willen en zonder heel hard de acceptatie wel te willen.
Vertrouwen in je ziel?
De ‘tegenhanger’ van ons ego is onze ziel. Onze ziel weet waarom wij de dingen meemaken die we meemaken. Onze ziel weet dat het niet voor niks is. Je ziel, het universum, het leven heeft altijd het beste met jou voor. Ook al voelt dat niet zo. Daarbij komt dat je ziel een onderdeel van jou is of jij bent een onderdeel van je ziel. iets wordt jou niet aangedaan van buitenaf. Je ervaart de gebeurtenissen op aarde omdat je ziel dit wil ervaren. Kun je je eigen ziel vertrouwen in dat wat jij meemaakt een doel heeft? Dat wat jij meemaakt een bedoeling heeft en niet zomaar iets in wat mis is gegaan. Wanneer je meer begrip krijgt voor een situatie, ontstaat er ook als vanzelf meer acceptatie.
Beluister de podcast wat is acceptatie en ontdek wat Yvette Visser in haar channeling van het veld van universele liefde doorkrijgt over acceptatie:
Boosheid
Nog een element dat acceptatie ‘in de weg’ staat is boosheid. Boos zijn op mensen, instanties, de wereld, het leven, elkaar, jezelf. Boosheid komt vaak voort uit onbegrip over een situatie. Je snapt niet waarom iets zo gegaan is of heeft moeten gaan. Wanneer er begrip komt over een overlijden op aards of op zielsniveau dan kan dat al een stuk boosheid wegnemen. vanuit zielsniveau gaat er nooit iets mis wanneer iemand overlijdt. vanuit zielsniveau is het een keuze. De ziel heeft op dat moment alles uit het leven en het leerproces gehaald wat ie wil wilde leren of want e ie andere kwam leren. het is voltooid en dan ‘mag je terug naar huis. als je jezelf toestaat om meer vanuit die overtuiging naar overlijdens te kijken, zul je meer begrip ervaren, minder boosheid den als vanzelf meer acceptatie.
Samengevat: Hoe ´accepteer´ je de dood?
- Acceptatie is niet iets wat je doet, het is een gevolg van dingen laten
- Weerstand hebben op het leven is het tegenovergestelde van acceptatie
- De bereidheid om de pijn er te laten zijn is een grote sleutel in het voelen van acceptatie
- Acceptatie betekent niet dat je iets leuk vindt of er oké mee bent
- Begrijpen dat jouw ziel een keuze heeft gemaakt in deze ervaring creëert begrip
- Begrip zorgt voor minder boosheid en dat helpt bij acceptatie
Wat zijn tekens en hoe herken is ze? We geven meer uitleg en beantwoorden vragen. Via Zoom.
