Eind september was ik live te gast in de radioshow van Channeling Erik. Elisa Medhus, de moeder van Erik Medhus heeft deze inspirerende ‘organisatie’ opgezet. Er is een website, youtube kanaal, radioshow en boeken. Erik overleed in 2009 door zelfdoding, hij was 20 jaar oud. Al snel na zijn overlijden verscheen hij via dromen (en visioenen) bij verschillende familieleden en vrienden. Allemaal vertelde hij ze hetzelfde. ‘Ik ben niet weg, de dood is niet het einde.’ Lichtelijk gefrustreerd dat Erik nog niet aan haar ‘verschenen’ was, ging zijn moeder naar een medium. Dat was de start van een jarenlange samenwerking. Lees mijn blog voor meer informatie hierover. Onder de video gaat deze blog verder.
Ik mocht mijn verhaal doen in de radioshow: Erik’s hour of enlightenment, maar nog belangrijker ik mocht vragen stellen aan Erik én Benja. Want ‘verrassend’ genoeg, was Benja er ook. Niet als baby van twee maanden die overleed in mijn armen, maar als wijze ´oudere´ ziel. Natuurlijk wilde ik van alles weten. Het werd een heel gesprek. In deze blog deel ik graag drie (of eigenlijk vier) vragen en de antwoorden van Erik en Benja.
Ik stel de vragen aan het medium Michelle Gray van The Healingh-art, en via haar krijg ik door wat Benja of Erik antwoordt. Ik vertaal het uit het Engels dus soms is het lastig om exact de juiste woorden te vinden, ik doe mijn best.
1. Wat is het allerbelangrijkste dat overleden kinderen aan hun ouders willen laten weten?
Michelle: ‘Benja gaat deze vraag beantwoorden. Benja zegt: ‘Het is zo belangrijk dat ouders weten dat ‘wij’ oké zijn. Dat we er nog steeds ‘zijn’, dat we veilig zijn en écht dat we gewoon nog hier zijn. We willen graag dat onze ouders gelukkig zijn, we zouden graag willen dat het mogelijk voor ze is om hun leven te leven, dat ze de mogelijkheid hebben om ook te praten over het geluk en de liefde. We weten dat het een enorme uitdaging is voor (onze) ouders om het gevoel te hebben dat ze zonder ons ‘verder’ kunnen gaan. Het gaat over de mogelijkheid om ons ‘te eren’ in die liefdevolle communicatie, op wat voor manier dat werkt voor hen. Maar boven alles willen we het liefst dat ze weten dat we hier nog zijn, we zijn niet weggegaan.’
2. Hoe kan het sommige ouders zo’n sterke connectie of ‘aanwezigheid’ voelen en veel tekens ‘krijgen’ en andere ouders dat niet zo ervaren. Waarom reiken niet alle kinderen naar ons uit? Waarom komt niet elk kind ons ‘bezoeken’ zoals Erik dat doet? Want ik neem aan dat alle kinderen net zoveel van hun ouders houden als Erik.
Michelle: ‘Erik zegt: ‘Ja dat is zeker waar, alle kinderen hier houden heel veel van hun ouders, wat de omstandigheden ook zijn geweest. En alle kinderen reiken ook naar hen uit, allemaal verschillend en op hun eigen manier. Er zijn verschillende redenen waarom ouders het gevoel hebben geen contact te hebben of geen tekens te ontvangen op de manier waarop ze die graag zouden willen krijgen. Of ze vergelijken het met de manier waarop Erik (ik) communiceert. Er zijn dus verschillende redenen maar wat één van de belangrijkste is, is ons geloofssysteem, dat voor iedereen weer anders is. Wat is jouw waarheid, waar geloof jij in? Het ‘krijgen’ of ontvangen van tekenen is niet iets wat je kunt bepalen of afdwingen met je ‘bewuste mind’ of je ego/ ‘rational mind’. Je ego kan zeggen, ik wil een teken als bewijs en ik wil dat het er zo en zo uitziet. Begrijp als je wil dat die manier van denken ( bewijs en het persé willen op een bepaalde manier) een bepaalde energie bij zich draagt, die ervoor kan zorgen dat de ‘toegankelijkheid’ lastiger wordt. Met andere woorden, focus op de energie, want dat is wat zielen of spirits zijn, pure energie. Dus als jij alleen maar in de zware/lage energie zit van ik wil het ik wil het ik moet het nu hebben, dan kun je de lichtere subtieler energie van je kind ‘missen of niet herkennen’. Soms kan zo’n gedachtegang resulteren in een cyclus of cirkel: Waarin je uiteindelijk gelooft, oké zie je wel, ze communiceren niet met me. Als dit geloofsysteem de overhand heeft is het soms lastig voor een ziel om door te komen. Laten we kijken naar het voorbeeld wat jij gaf over de gouden oorbellen en Benja (in interview). Je kunt tegen jezelf zeggen: Ik geloof alleen dat het mijn kind is als ze dit of dat zeggen of doen. Maar dan mis je de subtielere tekens en alle andere manieren hoe je kind misschien contact probeert te maken. Want allemaal zullen ze op één of andere manier contact (willen) maken en tekens sturen.
Er wordt vaak gevraagd hoe het kan dat Erik zo ‘makkelijk doorkomt’ en waarom zoveel mensen zo duidelijk contact met hem krijgen. Eén reden daarvan is het ‘zielencontract’ tussen Erik en zijn moeder Elisa, zij hebben ‘ooit’ samen afgesproken om mensen hier op aarde te helpen. En dit is de manier waarop ze dat doen. Een andere reden is de grote hoeveelheid mensen die met Erik praat, wat een energie veroorzaakt waarin er door veel menen wordt ‘geloofd’ dat het makkelijk is om met Erik te praten, en als dat ook jouw geloofssysteem wordt dan is het ook makkelijker. Omdat het voor (en door) velen al ‘bewezen’ is’ hoeft het niet meer bewezen te worden en wordt er contact gemaakt met een andere energie.’
En Benja zegt: Alle kinderen reiken uit op hun eigen manier soms is dat moeilijk voor ouders om te ontvangen, dat is een proces. ‘Vergelijk jouw ‘pad’ niet met dat van iemand anders. Vergelijk de manier waarop andere ouders tekens ontvangen niet met de manier waarop jij tekens ontvangt. Sommige dingen zullen hetzelfde zijn maar het beste is, om geen verwachtingen te hebben. Geen verwachtingen over hoe jij denkt dat je ze moet ontvangen. Sta open voor alles ‘and be present, be as open as you can.
3. Ik merk dat er veel ouders op mijn pad komen die contact willen met hun kind en de laatste tijd opvallend veel ouders van jongeren die door zelfdoding zijn overleden, net als Erik. Hebben die kinderen er een ‘hand in’ om ze op mijn pad te sturen – en de jongeren die op deze manier sterven, hebben ze er op een bepaalde manier spijt van?
Michelle: ‘Eerst antwoord op het eerste gedeelte van de vraag. Ja dat doen ze, de kinderen brengen jou op het pad van hun ouders of andersom. Benja en Erik leggen uit dat alles ‘in spirit’ of daarboven uit vibraties bestaat. Ze sturen elkaar vibraties zodat ze weten wie hen het beste kan assisteren in dat wat ze graag willen. Als wij hier beneden openlijk een missie hebben en deze volop uit ons hart leven, dan geeft dat ook bepaalde vibraties af. Daarboven herkennen ze deze vibraties en kunnen ze ‘alignen’ hiermee. Als de kinderen zien dat hun ouders ergens baat of troost bij kunnen hebben of van kunnen groeien zullen ze hun ouders subtiel daarheen leiden. Dit doen ze door hints, they whisper: ‘open that website, read that blog, push that button.’ Net wat er gepast is op dat moment. Wat Erik ook zegt: er bestaat geen toeval. Toeval bestaat niet! Beneden worden jullie altijd begeleid door boven. Sta gewoon open voor wat er op je pad komt.
Bekijk hier de workshops van Open to Change
Wat betreft het tweede gedeelte van je vraag over spijt van de keuze voor zelfdoding. Natuurlijk hangt het af van de omstandigheden en hangt het af van de persoon/ziel want niks geldt altijd voor iedereen. Maar wat ‘we’ allemaal over het algemeen wel voelen is opluchting. De meest intense sensatie die als eerste opkomt is de opluchting van niet meer in het fysieke zijn. In ons emotionele veld gaan we wel door een helingsproces. Dat kan en proces zijn ‘alleen’ met onze eigen ziel of in connectie met onze familie. Als we het over spijt hebben, kunnen we zeggen dat we alle gebeurtenissen vanuit een ander perspectief kunnen bekijken. We krijgen een ‘life review’, we kunnen de gebeurtenissen niet alleen vanuit ons eigen perspectief zien maar ook vanuit het perspectief van onze familie. Dus we ‘voelen’ ook hun pijn. Soms krijgen we te zien wat er was gebeurd als we waren gebleven, soms krijgen we te zien welke verschillende uitkomsten verschillende keuzes hadden gehad. We voelen de pijn die door het maken van bepaalde keuzes veroorzaakt is. We snappen dat wij een verantwoordelijkheid hebben gehad en een deel uitmaakte van de pijn die nu gevoeld wordt door onze familie. Dat kan een deel zijn van het helingsproces en dat is vaak ook de ’drive’ om te helpen. Daarom sturen deze kinderen hun ouders op jouw pad, omdat ze weten dat jij helpt om ouders te helen.’
4. Vaak zijn ouders bang (wanneer ze in reïncarnatie geloven) dat hun kind er niet meer is als ze zelf overlijden. Dat hun kind gereïncarneerd is in een andere familie op aarde, wat kan Erik of Benja daarover vertellen?
Michelle: ‘Dat is een hele goede vraag, ik heb die vaker voorbij horen komen. Benja zegt: ‘Je hoeft echt niet bang te zijn dat we er niet zijn als het jullie tijd is om hier te komen. Wij zijn omnipresent. Dat betekent dat wij op meerdere plekken kunnen zijn op hetzelfde moment.’
Erik laat me een wiel zien. Hij legt uit: ‘Het deel van de ziel dat een connectie had als kind met het deel van de ziel van de ouders, zal er altijd zijn. Een ander deel van diezelfde ziel kan incarneren op aarde op hetzelfde moment. Maar er is niets om je zorgen over te maken, je zal je kind áltijd ontmoeten ongeacht wat voor keuzes zijn of haar ziel ook maakt. En onthoud dat zelfs op dit moment als je hiernaar luister (of dit leest) dat jij ook ‘in spirit’ bestaat. Jij bent niet alleen hier maar ook ergens anders op een andere tijdlijn, ook jij bent ,net als je kind, omnipresent.’
– Einde interview –
Dat laatste gaf mij veel om over na te denken, want op dit moment kunnen mijn hersenen dat nog niet aan. Maar dat is vaker zo geweest ?
Al het andere wat besproken wordt, komt terug in de workshops die ik geef, hierin doen we ook oefeningen om zelf contact te maken, of te herkennen. Je bent van harte welkom!
