De dood, zoals wij die denken de kennen, bestaat niet. Er is geen einde aan ‘leven’ er is geen einde aan jou. Er is geen einde aan het leven van jouw geliefdes. Wat er wel is? Er is een transitie naar een andere dimensie, alsof je een andere ‘kamer’ binnengaat. Waar je verdergaat met ‘jezelf’ ontwikkelen, waar je nog zicht heb op ‘de aarde’, wat daar gebeurt en op al je geliefdes die daar nog (even) zijn.
Eeuwenlang hebben wij de geloofsovertuiging gehad dat de dood het einde betekent. Het einde van het leven, het einde van jou, het einde van all your hopes and dreams. Voor sommigen onder ons was er wel sprake van een, zoals wij dat noemen hemel (of misschien zelfs hel) waar je beoordeeld werd op het leven dat je had geleid en waar je, als je geluk had, in vrede kon rusten.
We geloofden dat wanneer iemand stierf we deze persoon niet meer zouden terugzien, we geloofden dat mensen ‘uit het leven gerukt’ werden of dat ze hun leven ‘niet af’ konden maken. Dat de dood random om zich heen greep. We geloofden dat we geen contact meer konden hebben met de mensen die overleden waren. We geloofden dat we diep, diep in rouw moesten zijn als we iemand verloren. We kozen er vaak voor om te geloven in rouwsessies die ons bevestigden in deze aannames.
En natúúrlijk is het intens verdrietig als je iemand moet missen. Het zou heel, heel gek zijn als iemand waarvan je intens veel houd overlijdt, en je daar eigenlijk wel oké mee bent…
Dat gebeurde mij.
Mijn zoontje overleed
Mijn zoontje overleed toen hij twee maanden oud was en tegen alle verwachtingen in veranderde mijn leven niet in een nachtmerrie. Ik ging het leven juist steeds meer waarderen. Ik besloot om mijn hele leven om te gooien, mijn baan op te zeggen, mijn huis te verkopen mijn relatie te beëindigen. Ik besloot om mijn hart te volgen en op zoek te gaan naar hoe het toch mogelijk was dat ik niet diep, diep in rouw was na het verliezen van mijn kind.
Inmiddels ben ik daar, na heel veel onderzoek achter gekomen.
En het enige antwoord hierop is: De dood bestaat niet! Ons bestaan én onze dood heeft altijd een betekenis, een bedoeling en niets, maar dan ook niets gebeurt ‘zomaar’.
Maar wat bestaat er dan wel? Wat komen we hier doen? Waarom sterven sommige mensen, kinderen of zelfs baby’s te vroeg? Wat kun je daar toch voor levensles uithalen?
Iedereen die iemand verloren is, vraagt zichzelf dit soms of heel vaak af. We zijn er klaar voor om de antwoorden te horen. We hebben als mensheid lang genoeg de overtuiging gehad dat we de dood moeten vrezen, dat de dood het einde is. We zijn toe aan een nieuw hoofdstuk, we zijn klaar voor een nieuwe geloofsovertuiging.
Rouwsessies
De rouwsessies hebben verschillende vormen er zijn mini classes (1,5 uur/ via zoom), workshops (1 dag/live) of cursussen (6 weken/ zoom & live). Ik laat je graag zien en ervaren waarom jij niet hoeft ( mag wel, maar hoeft niet) te rouwen om de mensen die je bent verloren zoals je altijd hebt gedacht dacht dat je hoorde te doen. Verdriet mag (en moet) er zijn. Maar als je jezelf toestaat om anders naar de dood te gaan kijken, als je jezelf toestaat een ander perspectief op het leven en de dood krijgen, verdwijnt een groot stuk van jouw verdriet. Je zal overwegend met liefde, blijdschap, trots, dankbaarheid en vooral zonder schuldgevoel (!) terug kunnen kijken op het leven, hoe kort deze ook was, van jouw overleden dierbaren. Omdat je snapt dat dit precies zo heeft moeten gaan, omdat dit leven hoe kort ook nét zo waardevol is als alle levens die geleefd worden en die misschien wel 80 jaar duren. Je zal jouw leven weer kunnen leiden zoals dat voor jou bedoeld is en niets, maar dan ook niets zal jouw overleden dierbaren grootser eren en met meer geluk vervullen dan dit te doen.
