Maar waar ben je dan? Laat je dan een keer echt zien. Laat je een keer echt horen, hardop, zodat ik het zeker weet! Dat ik er echt niet meer omheen kan. Ik zit op de bank en ben verdrietig. De dingen gaan helemaal niet zoals ik wil. Ik heb al mijn tijd, passie, energie, geld in mijn missie gelegd maar het lijkt gewoon niet van de grond te komen. Ik begin moedeloos te worden, ik begin het vertrouwen kwijt te raken in mijn missie, in mijn domen, in mijn passie en zelfs… in Benja.
Ben je er wel echt geweest?
Ben je er wel echt geweest? Was je daar wel, toen ik naast je bedje stond waar je in opgebaard lag en ik voor het eerst contact met je had en al die keren daarna? Was dat wel echt zo, of heb ik dat bedacht? Ik begin aan van alles te twijfelen. Maar toen voelde en hoorde ik je zo enorm sterk, ik heb het idee dat ik je de laatste maanden helemaal niet meer voel. En hoe moet dan nou? Als ik mensen in mijn workshops uitleg dat ‘ze nooit weg zijn’ dat ‘ze altijd dichter bij je zijn dan je denkt’, dat je niets moet verwachten, dat je je open moet stellen zonder verwachting van de manier waarop. Ik heb zelfs een blog geschreven; In het begin voelde ik mijn overleden kind sterker dan nu. Alle dingen die ik altijd tegen alle deelnemers vertel, kan ik nu aan mezelf vertellen. Maar geloof ik mezelf? Ik weet het niet meer.
Ik ‘eis’ dat hij zich meldt
Dus ik zit op de bank, in tranen en ik vraag of beter gezegd ik eis van Benja dat hij zich meldt. Ik wil je voelen, ik wil een teken krijgen dat je er bent, dat ik niet gek ben, dat ik mensen geen leugens vertel. Ik pak mijn kaartendeck en zeg: ik ga nu een kaart pakken en wil er zeker van zijn dat het een boodschap van jou is, ik wil dat je met deze kaart al mijn twijfels wegneemt, ik wil dat er geen enkele ruimte over is waarin ik nog geloof dat je er niet bent. Als deze kaart niet het antwoord is dat ik wil stop ik ermee, dan geef ik het op.
Dus ik doe mijn ritueel, ik schud de kaarten, ik stop wanneer ik voel dat ik kan stoppen en ik draai de kaart om.
‘Je bent nooit alleen’ staat erop. En nog mooier bovenaan de kaart staat 41 en 1 april is Benja’s sterfdag.
En je zou denken dat dit precies het antwoord is waar ik op zat te wachten, dat ik Benja intens dankbaar zou zijn. Dat ik hem weer zou voelen het vertrouwen terug zou krijgen. Er zitten tientallen kaarten in dat deck met allerlei spreuken er op en ik pak juist de kaart met je bent nooit alleen. Hoe mooi wil je het hebben?
En ben ik tevreden. Nee. Ik vind het niet goed genoeg.
Ik wil nog een kaart trekken, nog een kaart om het bewijs te hebben dat hij er is, ik wil ik wil ik wil….
En dan hoor ik hem, weer net zo duidelijk als toen ik naast zijn bedje stond.
‘Ik ben niet het antwoord op jouw willen’
Ik ben niet het antwoord op jouw willen
Dat is de tekst die hij in mijn hoofd plaats en het inzicht wat daarna komt is:
Benja: ‘Jij bent groter dan jouw willen, ik ben groter dan jouw willen. Het is niet onze taak of de bedoeling om aan jouw willen verantwoording af te leggen. De wil is een onderdeel van het ego, daar is niets mis mee, maar dat is niet het instrument waarmee je contact hebt met ons. Het willen zit niet op dezelfde ‘golflengte’ als waar wij zijn. Als er iets is van de vele dingen die we jullie kunnen leren vanaf hier is dat de wil een mooi instrument is, maar dat er iets groters is dan jouw wil. Iets groters waar je op kunt vertrouwen, dat jou mooiere dingen gaat brengen dan je je kunt bedenken of kunt willen. Het begint met vertrouwen, ook in de moeilijkste momenten. We zullen jullie niet ‘straffen’ omdat je iets wil. We zullen je niks ‘onthouden’ omdat je iets wil, maar wij zijn geen antwoord op jouw willen. We kunnen jullie laten zien dat het willen op zich geen functie heeft in het contact met ons. Dat er een verschil is tussen het ego-willen en het verlangen van de ziel. De ziel heeft geen haast, de ziel heeft geen voorwaardes, de ziel heeft geen bewijs nodig. De ziel of jouw hoger zelf, wéét dat wij er zijn, is zelfs mét ons. De kunst is om de menselijk wil te herkennen en deze soms een beetje te sussen. Dat ik wat wij graag zouden ‘willen’ voor jullie?.
Lees ook de blog: Blijven overledenen bij je, kun je ook contact maken?
Vertrouwen terug
En als toverslag heb ik mijn vertrouwen terug. De tekens vliegen me daarna om de oren. Ik ga naar buiten en zie wolken in de vorm van een hartje, de dubbele cijfers zijn niet aan te slepen en zelfs Benja’s geboortedag 31-1 kom ik die dag drie keer tegen op auto-nummerplaten.Mijn vertrouwen is weer helemaal terug, het voelt heerlijk. Ik hoop dat het nog een tijdje duurt voordat mijn wil weer een ander plan heeft.
Ben je benieuwd hoe je je wel open stelt voor contact met overleden dierbaren? Geef je op voor de gratis online mini-class.
Beluister hier ook de podcast die volgde op deze ontdekking 🙂 We gaan verder in op de (vrije) wil en overgave, en vooral hoe doe je dat dan, je overgeven?
